Esther Apituley

uit website van
Esther Apituley

door: Paul Witteman

Wie Apituley hoort en ziet spelen, verveelt zich geen moment. Zij maakt muziektheater.
Ik zag het woeste gevecht dat zij voerde met de muziek van Paul Hindemith en vreesde even dat ze pas zou stoppen als ook de laatste snaar van haar instrument was gesprongen.
Maar een minuut later ligt ze al weer op de knieën om de kinderen op de eerste rij in de ogen te zien als ze een volkslied uit Georgië speelt.
De kinderen joelen en delen haar aanstekelijk enthousiasme voor de muziek. Achter die exotische klanken moet immers een sprookje schuil gaan waarin minstens draken worden verslagen door ridders te paard. Tijdens al die capriolen laat de vingertechniek Esther geen moment in de steek.
Ze is de beste altviolist van Nederland.

De altviool is het zwarte schaap uit de familie der strijkers. Er is relatief weinig voor het instrument geschreven, de klank mist het sprankelende van de 'gewone' viool en de diepte van de cello. Maar, zo blijkt uit een cd die Apituley in eigen beheer heeft opgenomen, de altviool schildert ook een muzikaal landschap waar de brutale collega-strijkers geen toegang hebben, waar warmte en subtiliteit de toon zetten.
Ik heb niet eerder zo'n mooie uitvoering gehoord van Chanson Russe van Stawinsky als door Esthers altviool. Ik raakte in trance door haar bewerking van John Dowlands liefdeslied en moest zachtjes zuchten bij het adagio voor viool solo van Bach.
Esther Apituley komt op, speelt en overwint.
 

meer op de website Esther Apituley